“Like onze facebookpagina, dan krijg je korting!”
“Nog 100 likes en dan geven we een cadeautje!”
Wat een rare wereld toch; ik ben er een beetje allergisch voor. Zelf heb ik nog nooit op een like-button gedrukt en zal ze zeker niet op mijn eigen site zetten. Nu zit ik ook nog steeds niet op Facebook (update paar jaar later zie beneden). Zitten er dan misschien stenen-tijdperk-trekjes in mij, of ligt het ergens anders aan?
Tijd voor wat gedachten op een rijtje.
Wat is er mis met Liken?
Makkelijk, snel en oppervlakkig: een like-button is snel ingeduwd. Geen moeite, geen consequenties, geen gevaar, maar ook geen of weinig waarde.
Voor wat hoort wat: liken om er zelf beter van te worden (korting krijgen, prijsje winnen) stelt niet veel voor. “Ik zeg dat ik je jurk leuk vind als ik een snoepje van je krijg” is in het echte leven toch ook raar?
Opportunistisch: je wilt likes om in aanzien te stijgen, om meer reclame te krijgen, meer aandacht, een grotere schare fans: allemaal gericht op er zelf beter van worden. Maar ook de ‘likers’ doen het vaak niet belangeloos. Ze verwachten er beloningen of aandacht voor terug. Het lijkt voor beide partijen voornamelijk ego gericht.
Niet structureel: misschien krijg je met veel likes (tijdelijk) meer aandacht dan zonder, maar over de kwaliteit ervan zegt dat nog niks. Willen die mensen echt wat voor je betekenen, ook over een paar maanden nog?
Wat is er leuk aan Liken?
Er zijn plekken waar ik geen controle heb over Like-buttons onder eigen bijdragen. Bijvoorbeeld als ik een update geef op LinkedIn staat hij er automatisch onder. En nu even helemaal eerlijk: ik voel me toch gestreeld als daar door deze of gene op gedrukt wordt … Ben er dus blijkbaar niet ongevoelig voor. En natuurlijk kun je volledig oprecht en zwaar gemeend een like-button induwen, wat vast ook vaak zal gebeuren. Ik probeer alleen voor mezelf helder te krijgen waarom ik er nu eigenlijk een aversie tegen voel. Hetzelfde geldt voor het ingewikkelde systeem van volgers en mensen die jij volgt. Ik vind het leuk als iemand die ik ben gaan volgen op Twitter me terug volgt, maar zelf doe ik dat ook lang niet altijd. Ik probeer wat ik moet lezen een beetje overzichtelijk, doenlijk en interessant te houden, dus ben nogal kieskeurig. Ik voel namelijk wel een soort ‘verantwoordelijkheidsgevoel’ om degenen die ik volg ook werkelijk te lezen. Maar goed, zo zal het best gebeuren dat ik heel aardige mensen niet terug volg … Hierbij dan voor diegenen: sorry! Het staat jullie vrij bezwaar te maken;-)
Het blijft allemaal een gevoelig gebeuren. We zijn sociale wezens, afhankelijk van waardering en aandacht van anderen en natuurlijk is het fijn daar iets van te merken. Like!
Leven zonder Likes
Uiteindelijk gaat het denk ik toch om de inhoud en verbinding met oprecht geïnteresseerden. Je deelt informatie waarvan je denkt of hoopt dat anderen die interessant vinden. Als dat zo is, is het altijd leuk dat te merken aan reacties, of verwijzingen van anderen naar jouw verhalen. Helemaal mooi als er discussies uit ontstaan, zowel on- als off line. Maar dat is niet het doel. Het is prima als men iets glimlachend leest en verder niks. Ik reageer ook lang niet op alles, maar laat me door veel inspireren. Ik ga er dus vanuit dat als ik iets boeiend vind, er vast mensen zijn die het met me eens zullen zijn. Of ze mij dat nu laten weten of niet. En op bepaalde momenten spreek ik zo iemand wél en ontstaat er als gevolg van wederzijdse herkenning en interesse echt contact.
Deze uitspraak van Albert Einstein vind ik wel een mooie in dit verband:
Try not to become a man of succes but rather a man of value.
Herken je dit of denk je er totaal anders over? Ik ben benieuwd.
Update anderhalf jaar later
En ja hoor … inmiddels zit ik wel op Facebook. Aanleiding was een online opleiding die gebruik maakte van een elkaar ondersteunende Facebook-groep. Dat wilde ik toch niet missen en voilà, met enigszins frisse tegenzin op Facebook. Bedrijfsmatig ook nuttig, al vertrouw ik het bedrijf Facebook nog steeds voor geen cent. Ik druk nu af en toe op like-buttons, maar geef nog steeds de voorkeur aan reacties. Net wat persoonlijker en meer moeite. Kortom: we blijven veranderen. En mocht je mijn Facebookpagina willen liken, dan ben je van harte welkom;-)
Ben het hiermee eens! Ik vind van die “like dit want dan krijg je dit” ook irritant. Een pagina moet geliked worden omdat het daadwerkelijk ook een leuke en interessante pagina is. Met zulke kreten doe je dat niet, maar met een pagina die goede inhoud heeft en ook een design wat aantrekkelijk is voor mensen! Alle likes op mijn nieuwe website heb ik verdiend doordat mensen hem ook daadwerkelijk interessant vonden! Made by Tops heeft me daarbij geholpen gelukkig!
Belangrijk inderdaad om bij te blijven op Social media. Zonder Sociale media is het concurreren bijna niet meer te doen.