panorama Nangma Ladakh

Weer met frisse ogen aan het werk na Ladakh

genieten, inspiratie | 2 reacties

Alweer een maand na thuis­komst uit Ladakh en Hima­chal Pra­desh, wordt het tijd voor een blogje. Ik ben nog steeds vol van de beel­den, de won­der­baar­lijke land­schap­pen en erva­rin­gen deze reis door Noord-India. Ladakh is een heel on-Indi­aas stukje India. Veel Tibe­t­aan­ser qua sfeer, dorp­jes, boed­dhisme en mensen. Dat is uit­ein­de­lijk ook de reden dat we er heen zijn gegaan. Het klinkt haast deca­dent, maar we zijn een beetje ver­slaafd geraakt aan lopen door de Hima­laya. Wat een land­schap, wat een groots­heid, ruigte en variatie …

Ladakh panorama trekking Nangma

Route naar Ladakh

Eerst zijn we met trein en auto over land vanuit Delhi naar het noor­den gere­den met als hoofd­doel de trek­king door Ladakh. Groot voor­deel was het op deze manier lang­zaam wennen aan de hoogte, met veel slapen boven de drie- en vier­dui­zend meter. Mede daar­door hadden we geluk­kig geen last van hoog­te­ziekte tij­dens het lopen tot 5200 meter. Ook het stuk door Hima­chal Pra­desh, (oa. Spiti en Kin­naur) met de auto was prach­tig én af en toe huiveringwekkend. 

Ladakh route door Himachal Pradesh, Spiti en Kinnaur

De slechte weg zorgt voor een tempo van gemid­deld 20 km per uur. Het is een gro­ten­deels onver­harde weg van ander­halve auto breed, met af en toe een uit­stul­pin­kje (vaak fijn boven een gapende afgrond) waar alle ver­keer over­heen moet. Dus ook vracht­wa­gens, vol­ge­la­den bussen en bouw­ver­keer. Het vraagt van de chauf­feurs geduld, flexi­bi­li­teit, vaar­dig­heid en stalen zenu­wen en dat laat­ste geldt ook voor ons. Aan vang­rails doen ze niet. Onge­loof­lijk hoe ieder­een pre­cies weet hoe lang en breed zijn auto is. Ook bus­pas­sa­giers laat het niet onbe­roerd. Langs de zij­kan­ten van de bussen onder de raam­pjes zie je vaak de braak­spo­ren lopen. Kan ik me leven­dig voor­stel­len, in zo’n vol­ge­la­den bus …

Trek­king

Lopend door die bergen scha­kel je hele­maal af. Het kan er écht stil zijn, ’s nachts bij bewol­king écht donker of als het volle maan is met een immense ster­ren­he­mel écht helder. Het enige waar je mee bezig bent is heel basaal: lopen, kijken waar je je voeten zet, om je heen kijken en genie­ten, ver­won­de­ren, water drin­ken, je adem ver­de­len op hoge passen met maar 52% zuur­stof, eten en slapen in je tentje.

Ladakh panorama Nang-ma

Team

Ons team bestond uit gids Tashi, kok Norboo en paar­den­man Tinnoo met 6 paar­den voor de tenten en bagage. En dan natuur­lijk wij twee als lopers. Luxe niet­waar? Samen zijn we 7 dagen opge­trok­ken en hebben ’s avonds geza­men­lijk potjes zitten pesten, heel fana­tiek met hindi woor­den voor schop­pen, klaver enz. omdat we alle­maal de Engelse niet wisten (en natuur­lijk geen bereik, laat staan wifi om even iets op te zoeken!).

Het mooie van dit stuk Hima­laya is dat elk dal com­pleet anders is. Zodra je een pas over gaat kom je weer in een heel nieuwe wereld. Dat houdt het boeiend én maakt nieuws­gie­rig, wat vaak helpt bij de laat­ste zware lood­jes om een pas te berei­ken. Je bent let­ter­lijk benieuwd naar ‘de andere kant van de bergen’. Ladakh is eigen­lijk een woes­tijn; heel droog en ruig, met overal boed­dhis­ti­sche stu­pa’s, mani­mu­ren, kloos­ters en gebeds­vlag­gen. Wat mij betreft ‘woest aantrekkelijk’!

Na de trekking

Terug in de stad vallen me dan ineens weer gra­fi­sche ele­men­ten op en word ik lang­zaam weer een beetje meer gra­fisch vorm­ge­ver – al is dat nooit hele­maal weg. India is bekend als het gaat om hand­ge­schil­derde recla­mes. Je kunt als Indiër wat geld ver­die­nen door je muur of rol­deur te laten beschil­de­ren met recla­me­tek­sten en/of afbeel­din­gen. Ik heb hier niet de beste voor­beel­den, maar even voor het idee. Grap­pig is dat je oude en nieuwe ver­sies van dezelfde logo’s ziet. Geen idee of de eige­naars van die oude ver­sies dan ook minder betaald krijgen …

handbeschilderde rolpoorten met reclame Ladakh Leh

Het heeft in ieder geval weer nieuwe ener­gie gege­ven voor dit komende jaar en her­in­ne­rin­gen voor de rest van mijn leven.

2 Reacties

  1. Wivine vervaeke

    Hoi Marieke en Robert, dat was een mooie toegift.
    Het is inder­daad een prach­tig mooi land, ik het een weer van genoten.

    Antwoord
  2. Raisa

    Wat een inspi­re­rend ver­haal en mooie foto’s! Ik ga zelf ook maar eens een reis die kant op plannen 🙂

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *