Reizen

Uit reizen haal ik veel inspi­ra­tie. Het onder­ge­dom­peld zijn in een andere cul­tuur, met zijn eigen gewoon­ten, kleu­ren, smaken en geuren laat me daarna met andere en frisse ogen naar mijn eigen omge­ving kijken. Het rela­ti­veert en zorgt dat alles minder van­zelf­spre­kend wordt. Daar­naast geeft het let­ter­lijk nieuwe beel­den in m’n hoofd, die meer indruk maken dan een film of boek. Elk land waar ik geweest ben bleek in wer­ke­lijk­heid anders dan ik me van tevo­ren had voor­ge­steld. Hoe­veel ik er ook over gele­zen of (in films/documentaires) gezien had. Het heeft me geleerd dat er meer waar­he­den zijn dan alleen de mijne en dat mijn voor­oor­de­len nooit (hele­maal) kloppen.

In Bhutan slie­pen wij een nacht in het farm­house van deze vrouw, die ons samen met haar klein­kin­de­ren ont­ving. Een gewel­dig leven­dig mens, con­stant bezig met zorgen én praten. Gesprek­ken gingen met name over de op handen zijnde dorps­ver­kie­zin­gen (nieuw in het nog niet zo lang demo­cra­ti­sche Bhutan), waar haar zoon aan deel­nam, zo begre­pen wij van onze gids. Haar mond was rood van de betel­no­ten en bla­de­ren, waar ze op kauwde. Ze zat liever op de grond dan op een stoel en at heel handig handen vol rijst. We hebben de hele avond met ple­zier naar haar en haar mantra’s pre­ve­lende man gekeken.

Bhutanese boerenfamilie

Het was een kaal en een­vou­dig huis met een emmer water in een hok als bad­ka­mer. Wij slie­pen in de kamer naast het huis­al­taar, onder opge­zette dieren aan het pla­fond als bescher­ming tegen kwade krach­ten. De vol­gende och­tend ston­den de kin­de­ren keurig gekamd en in school­uni­form­pjes klaar, met rode rub­be­ren laars­jes om door het moeras naar school te lopen.

Af en toe bedenk ik dat zij ook nu daar wonen en leven, net als alle andere mensen die we in de loop der jaren ont­moet hebben. Het geeft een gevoel van ver­bon­den­heid met al die plekken.

Ver­an­de­rende tijden en klimaatimpact

Ik rea­li­seer me steeds meer dat vlieg­rei­zen een nega­tieve impact hebben op het kli­maat. Wij vlie­gen in prin­cipe niet binnen Europa en al hele­maal niet voor ‘een week­endje’ ergens heen. Als we reizen is dat voor mini­maal drie weken en niet elk jaar. De laat­ste keer was dat naar Geor­gië in 2018. Vanaf 2009 hebben we mede om die reden beslo­ten onze auto weg te doen. Sinds die tijd fiet­sen, lopen of OV-en wij erop los, wat niet ver­keerd is naast het veelal zit­tende werk. Daar­naast com­pen­se­ren we de CO2-uit­stoot van onze vlieg­rei­zen via bv. Green­seat en reizen binnen de landen waar we naar­toe gaan zo duur­zaam moge­lijk en op een manier dat de mensen daar er recht­streeks van pro­fi­te­ren. Maar niet vlie­gen is natuur­lijk beter. Komende jaren zullen we meer voor trein­rei­zen kiezen i.p.v. vliegen.

Con­tact

koffie drin­ken en kennis­maken?
Ideeën uit­wis­se­len?
Vragen?

Mail of bel me →