panorama Nangma Ladakh

Op zoek naar mooie stenen in het bos

gedachten, inspiratie, ontwerp | 3 reacties

In het eerste jaar van de aca­de­mie hadden we van Appie Drielsma een les waar ik nog regel­ma­tig aan terug­denk. Het opende voor mij een nieuwe wereld van werken en kijken.

3 vergrotingen 'steen uit het bos'

De eerste les

Appie begon de les met “Van­daag gaan we naar het bos”. Een paar stu­den­ten wilden hun jas weer aan­trek­ken, maar we bleven binnen. Hij legde voor ieder­een flinke vellen papier en wat pot­lo­den neer en bleef niets anders zeggen dan “Lekker naar het bos! Begin maar.” Schaap­ach­tig begon­nen we wat bomen te teke­nen. Niet lang, want Appie kraste hier en daar flink dwars door onze teke­nin­gen heen en zette ver­vol­gens weer een ander­soor­tige kras aan de andere kant op het vel. “Kom op, naar het bos! Lekker naar het bos.” Blijk­baar moesten het niet her­ken­bare bosele­men­ten worden. Wij kras­ten en krie­bel­den dus ijve­rig verder, ons best doend het vooral ner­gens op te laten lijken. Na een tijdje pakte Appie het vel van een jongen en scheurde het door­mid­den. De jongen werd bijna agres­sief, maar toen hij het bij zijn buur­man ook deed en hij de twee helf­ten met elkaar ver­wis­selde, werd de bedoe­ling dui­de­lijk. “Je hebt nu twee ver­schil­lende helf­ten: maak er weer één bos van”, zei Appie. Dat was al moei­lij­ker. Je zat nu met gedeel­te­lijk ander­mans krab­bels en het is best lastig dit ander­soor­tige gekras te imi­te­ren op je eigen helft. Intus­sen kwam er ook verf op tafel en konden we de pot­lood­lij­nen gaan com­bi­ne­ren met kleur. Eén van de helf­ten papier werd later nog een keer door­mid­den gescheurd en ver­wis­seld met weer iemand anders. Nu had ik stuk­ken van drie per­so­nen, die zoveel moge­lijk een geheel moesten worden. Toch begon ik er lol in te krij­gen en aan het eind van de eerste les lag er voor ieders neus een ‘bos’, dat er nooit zo uit had gezien als je het in je eentje had gemaakt.

De mooi­ste steen in het bos

Nu kwam pas de kern van de opdracht. Als huis­werk moesten we tien ‘mooie stenen’ zoeken in het bos. Met een pas­se­par­tout van 4 x 7 cm kon je in je eigen bos op zoek naar 10 mooie frag­men­ten. Er bleken onver­wacht prach­tige stuk­jes te zijn: lijn-achtig pot­lood afge­wis­seld met schil­der­ach­tige kleur­vlak­ken, die ster­ker werden zodra je ze inka­derde. Het ver­raste me en de vol­gende les had ik tien mini­a­tuur ‘kunst­werk­jes’ inge­lijst. In les 2 kregen we de opdracht van deze tien de ‘mooi­ste steen’ te kiezen. Die moesten we vijf keer zo groot nama­ken op drie ver­schil­lende manie­ren: een keer let­ter­lijk als het ori­gi­neel, een keer in zwart­wit en een keer met tex­tiel. Dat was een pit­tige opdracht. Pro­beer maar eens een spon­taan gete­kende pot­lood­lijn zo te ver­gro­ten dat hij er nog het­zelfde uit­ziet. Omzet­ten naar zwart­wit wierp weer andere vragen op: maak ik rood don­ker­der of lich­ter dan blauw? Hoe houd ik het inte­res­sant? En het in tex­tiel uit­wer­ken zorgde voor een zoek­tocht in aller­lei lap­pen­zak­ken naar gekleurde stof, touw, vitrage … Wat kwam het dichtst bij de uit­stra­ling van verf en potlood?

vergelijking vergrotingen kleur en textiel

Het kleine ori­gi­neel heb ik helaas niet meer, maar de uit­ver­gro­tin­gen nog wel. Ik denk dat ik nu (ruim 25 jaar later) waar­schijn­lijk andere stenen zou hebben gevon­den en geko­zen, maar dat heeft alles te maken met ont­wik­ke­lende smaak en erva­ring. Dit vond ik toen blijk­baar de mooiste.

Toeval en goed kijken

Al met al was het een gewel­dige les, waar ik nog steeds veel aan heb in mijn dage­lijkse werk. Ik heb geleerd dat niet alles te plan­nen is, of van tevo­ren te beden­ken. Toeval speelt een belang­rijke rol, waar­bij het de kunst is goed te blij­ven kijken wat er gebeurt. Als je er bewust naar zoekt is in bijna alles schoon­heid te ont­dek­ken. Deze ver­vol­gens zicht­baar en her­ken­baar maken voor ande­ren is denk ik een van de taken van een ontwerper.

3 Reacties

  1. maaike konialis-riedijk

    Wat een prach­tig kunst­werk Marieke!

    Antwoord
    • Marieke

      Dank je, Maaike! Inmid­dels zou ik waar­schijn­lijk een ander detail hebben geko­zen, maar vooral het proces er naar­toe was erg interessant.

      Antwoord
  2. Sylvie

    Een heel inte­res­sant arti­kel. Ik volg momen­teel vrije gra­fiek aan de aca­de­mie en wil ook verder gaan dan puur figu­ra­tief werk. Ik hou dit arti­kel in gedach­ten en ga er zeker mee aan de slag!

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *