panorama Nangma Ladakh

Like it? I don’t

gedachten, ideeën, mening | 2 reacties

duim omhoog Like“Like onze facebook­pa­gina, dan krijg je korting!”
“Nog 100 likes en dan geven we een cadeautje!”
Wat een rare wereld toch; ik ben er een beetje aller­gisch voor. Zelf heb ik nog nooit op een like-button gedrukt en zal ze zeker niet op mijn eigen site zetten. Nu zit ik ook nog steeds niet op Facebook (update paar jaar later zie bene­den). Zitten er dan mis­schien stenen-tijd­perk-trek­jes in mij, of ligt het ergens anders aan?
Tijd voor wat gedach­ten op een rijtje.

Wat is er mis met Liken?

Mak­ke­lijk, snel en opper­vlak­kig: een like-button is snel inge­duwd. Geen moeite, geen con­se­quen­ties, geen gevaar, maar ook geen of weinig waarde.
Voor wat hoort wat: liken om er zelf beter van te worden (kor­ting krij­gen, prijsje winnen) stelt niet veel voor. “Ik zeg dat ik je jurk leuk vind als ik een snoepje van je krijg” is in het echte leven toch ook raar?
Oppor­tu­nis­tisch: je wilt likes om in aan­zien te stij­gen, om meer reclame te krij­gen, meer aan­dacht, een gro­tere schare fans: alle­maal gericht op er zelf beter van worden. Maar ook de ‘likers’ doen het vaak niet belan­ge­loos. Ze ver­wach­ten er belo­nin­gen of aan­dacht voor terug. Het lijkt voor beide par­tijen voor­na­me­lijk ego gericht.
Niet struc­tu­reel: mis­schien krijg je met veel likes (tij­de­lijk) meer aan­dacht dan zonder, maar over de kwa­li­teit ervan zegt dat nog niks. Willen die mensen echt wat voor je bete­ke­nen, ook over een paar maan­den nog?

Wat is er leuk aan Liken?

Er zijn plek­ken waar ik geen con­trole heb over Like-but­tons onder eigen bij­dra­gen. Bij­voor­beeld als ik een update geef op Lin­kedIn staat hij er auto­ma­tisch onder. En nu even hele­maal eer­lijk: ik voel me toch gestreeld als daar door deze of gene op gedrukt wordt … Ben er dus blijk­baar niet onge­voe­lig voor. En natuur­lijk kun je vol­le­dig oprecht en zwaar gemeend een like-button indu­wen, wat vast ook vaak zal gebeu­ren. Ik pro­beer alleen voor mezelf helder te krij­gen waarom ik er nu eigen­lijk een aver­sie tegen voel. Het­zelfde geldt voor het inge­wik­kelde sys­teem van vol­gers en mensen die jij volgt. Ik vind het leuk als iemand die ik ben gaan volgen op Twit­ter me terug volgt, maar zelf doe ik dat ook lang niet altijd. Ik pro­beer wat ik moet lezen een beetje over­zich­te­lijk, doen­lijk en inte­res­sant te houden, dus ben nogal kies­keu­rig. Ik voel name­lijk wel een soort ‘ver­ant­woor­de­lijk­heids­ge­voel’ om dege­nen die ik volg ook wer­ke­lijk te lezen. Maar goed, zo zal het best gebeu­ren dat ik heel aar­dige mensen niet terug volg … Hier­bij dan voor die­ge­nen: sorry! Het staat jullie vrij bezwaar te maken;-)
Het blijft alle­maal een gevoe­lig gebeu­ren. We zijn soci­ale wezens, afhan­ke­lijk van waar­de­ring en aan­dacht van ande­ren en natuur­lijk is het fijn daar iets van te merken. Like!

Leven zonder Likes

Uit­ein­de­lijk gaat het denk ik toch om de inhoud en ver­bin­ding met oprecht geïn­te­res­seer­den. Je deelt infor­ma­tie waar­van je denkt of hoopt dat ande­ren die inte­res­sant vinden. Als dat zo is, is het altijd leuk dat te merken aan reac­ties, of ver­wij­zin­gen van ande­ren naar jouw ver­ha­len. Hele­maal mooi als er dis­cus­sies uit ont­staan, zowel on- als off line. Maar dat is niet het doel. Het is prima als men iets glim­la­chend leest en verder niks. Ik rea­geer ook lang niet op alles, maar laat me door veel inspi­re­ren. Ik ga er dus vanuit dat als ik iets boeiend vind, er vast mensen zijn die het met me eens zullen zijn. Of ze mij dat nu laten weten of niet. En op bepaalde momen­ten spreek ik zo iemand wél en ont­staat er als gevolg van weder­zijdse her­ken­ning en inte­resse echt contact.

Deze uit­spraak van Albert Ein­stein vind ik wel een mooie in dit verband:

Try not to become a man of succes but rather a man of value.

Herken je dit of denk je er totaal anders over? Ik ben benieuwd.

Update ander­half jaar later

En ja hoor … inmid­dels zit ik wel op Facebook. Aan­lei­ding was een online oplei­ding die gebruik maakte van een elkaar onder­steu­nende Facebook-groep. Dat wilde ik toch niet missen en voilà, met enigs­zins frisse tegen­zin op Facebook. Bedrijfs­ma­tig ook nuttig, al ver­trouw ik het bedrijf Facebook nog steeds voor geen cent. Ik druk nu af en toe op like-but­tons, maar geef nog steeds de voor­keur aan reac­ties. Net wat per­soon­lij­ker en meer moeite. Kortom: we blij­ven ver­an­de­ren. En mocht je mijn Facebook­pa­gina willen liken, dan ben je van harte welkom;-)

2 Reacties

  1. Francine

    Ben het hier­mee eens! Ik vind van die “like dit want dan krijg je dit” ook irri­tant. Een pagina moet geli­ked worden omdat het daad­wer­ke­lijk ook een leuke en inte­res­sante pagina is. Met zulke kreten doe je dat niet, maar met een pagina die goede inhoud heeft en ook een design wat aan­trek­ke­lijk is voor mensen! Alle likes op mijn nieuwe web­site heb ik ver­diend door­dat mensen hem ook daad­wer­ke­lijk inte­res­sant vonden! Made by Tops heeft me daar­bij gehol­pen gelukkig!

    Antwoord
  2. Alex

    Belang­rijk inder­daad om bij te blij­ven op Social media. Zonder Soci­ale media is het con­cur­re­ren bijna niet meer te doen.

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *